Her sabah gözlerimizi yeni bir güne daha açıyoruz. Çoğumuz işte çalışıyor, kimi zaman sevdiklerimize bile vakit ayıramıyoruz. Bazen bir deniz kıyısında ya da çimenlik üzerine uzandığımız  zaman, “ işte bu, mutluluk “ diyoruz. Aslında içimizde bir yerde bir ses yolunda olmadığını söylüyor. İşte içimizi kemiren o ses mutluluktur. Mutluluk bir tercihtir. Mutluluk kişiseldir. Daha önceki yazılarımda... Okumaya Devam et →